มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี มีพัฒนาการมาโดยลำดับ เริ่มจากการเป็นวิทยาลัยอุบลราชธานีสังกัดมหาวิทยาลัยขอนแก่น ในปี พ.ศ.2531 และต่อมาในปี พ.ศ.2533 ได้รับการสถาปนาเป็นมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี สามารถปฏิบัติภารกิจหลักสำคัญ 4 ประการ คือ การผลิตบัณฑิต การส่งเสริมงานวิจัย การให้บริการวิชาการแก่สังคม และการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของชาติ และดำเนินนโยบายการกระจายโอกาสทางการศึกษาในระดับอุดมศึกษาไปสู่ประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยเฉพาะในส่วนตะวันออกของภาค ให้ได้รับโอกาสทางการศึกษาในระดับอุดมศึกษาเพิ่มมากขึ้น การดำเนินงานตามภารกิจหลัก และปณิธานของสถาบันตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ได้รับความเจริญก้าวหน้ามาโดยลำดับ และได้รับความร่วมมือจากบุคลากรและนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่ามหาวิทยาลัยอุบลราชธานีจะเป็นมหาวิทยาลัยที่จัดตั้งขึ้นใหม่ แต่มีความมุ่งมั่นตั้งใจเป็นอย่างยิ่งที่จะพัฒนางานวิชาการให้บัณฑิตของมหาวิทยาลัยเป็นผู้มีความรู้ความสามารถ และสร้างสรรค์มหาวิทยาลัยให้มีความเจริญก้าวหน้าเป็นแหล่งเผยแพร่ความรู้ทางวิชาการให้แก่ประชาชนในท้องถิ่นเพื่อให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น อันจะเป็นผลดีต่อความเจริญก้าวหน้าของประเทศชาติโดยส่วนรวม การสร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีอย่างต่อเนื่องนั้น ย่อมนำประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับท้องถิ่น และปรากฏเป็นชื่อเสียงแก่มหาวิทยาลัยด้วย ความร่วมมือร่วมใจ และความกระตือรือร้นในการทำงานของบุคลากรทุกฝ่ายในมหาวิทยาลัย นับว่ามีความสำคัญยิ่งที่จะนำพาให้มหาวิทยาลัยประสบความสำเร็จตามปรัชญา และปณิธานที่กำหนดไว้ทั้งในปัจจุบันและอนาคต ข้อมูล : กองแผนงาน, งานวิจัยสถาบัน.(2537). ประวัติการสร้างสานมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เอกสารเนื่องในวันสถาปนามหาวิทยาลัยอุบลราชธานีครบรอบ 4 ปี วันที่ 30 กรกฏาคม 2537, หน้า ก

ในโอกาสที่ผมจะครบวาระการดำรงตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ในวันที่ 24 มกราคม 2542 นั้น ผมใคร่ฝากข้อคิดเห็นไว้ให้กับนักศึกษา และบุคลากรของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีไว้ ก็คือ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีนั้นเป็นสมบัติของชาติ คนไทยทุกคนเป็นเจ้าของ และต้องการที่จะเห็นมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีเจริญเติบโตต่อไป ด้วยเหตุนี้ จึงสมควรที่นักศึกษาและบุคลากรของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีจะต้องรัก และช่วยกันสร้าง หรือผลักดันให้มหาวิทยาลัยเจริญก้าวหน้าต่อไป ทำหน้าที่ให้สมกับที่มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่า จะผลิตบัณฑิตที่มีความรู้ความสามารถ ในวิชาการที่ได้ศึกษาเล่าเรียนมา เป็นบัณฑิตที่มีจริยธรรมและคุณธรรมดี สมกับที่จะเป็นบัณฑิตอันมีคุณภาพออกไปรับใช้สังคมต่อไปในวันข้างหน้า มหาวิทยาลัยยังจะต้องเป็นแหล่งวิชาการ เพื่อให้สังคมภายนอกได้นำไปใช้เพื่อการพัฒนาและสร้างความเจริญให้แก่กิจกรรมของแต่ละคน กล่าวโดยสรุปก็คือ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จะต้องเป็นผู้ชี้นำสังคมในการสร้างความเจริญรุ่งเรื่องให้แก่ท้องถิ่น ภูมิภาคและประเทศชาติในที่สุด