การประเมินความมั่นคงแข็งแรงของอาคารชุด ตึกแถวอนุรักษ์ไทยจากการสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหว

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความแข็งแรงตามมาตรฐานการประเมินและการเสริมความมั่นคงแข็งแรงของโครงสร้างอาคารในเขตที่อาจได้รับแรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหว (มยผ. 1303-57) ของอาคารชุดตึกแถวอนุรักษ์ไทยจากการจำลองตัวอย่างอาคารในระบบสามมิติ กำหนดให้อาคารตั้งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ใช้การวิเคราะห์โครงสร้างด้วยวิธีสถิตไม่เชิงเส้นหรือวิธีแบบแรงกระทำด้านข้าง (Nonlinear Pushover Analysis) และวิธีพลศาสตร์ไม่เชิงเส้นหรือวิธีประวัติเวลาแบบไม่เชิงเส้น (Nonlinear Time-History Analysis) โดยใช้คลื่นแผ่นดินไหว จำนวน 9 คลื่น จากการศึกษา พบว่า การวิเคราะห์ด้วยวิธีแบบแรงกระทำด้านข้างในผลสมรรถนะอาคารในระดับปลอดภัยต่อชีวิตในทิศทางตามขวางและระดับเข้าใช้อาคารได้ทันทีในทิศทางตามยาวของอาคารในระดับปลอดภัยต่อชีวิตในทิศทางตามขวางและระดับเข้าใช้อาคารได้ทันทีในทิศทางตามยาวของอาคาร เมื่อพิจารณาความเสียหายระดับชั้น พบว่า อาคารในทิศทางตามขวางมีค่าการเคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างชั้นบริเวณชั้น 4 เกินเกณฑ์มาตรฐานฯ เบื้องต้นพบความเสียหายเกิดขึ้นในเสาชั้น 3 และชั้น 2 และคานบางส่วนในชั้นลอยและชั้น 2 กรณีในทิศทางตามยาว พบว่า การเคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างชั้นเป็นไปตามเกณฑ์ฯ เบื้องต้นพบความเสียหายเกิดขึ้นในคานกระจายตามชั้นต่าง ๆ สำหรับการวิเคราะห์ด้วยวิธีแรก ซึ่งมีคลื่นแผ่นดินไหว 2 คลื่น ที่ส่งผลกระทบต่อโครงสร้าง และให้ผลสมรรถนะอาคารในระดับเข้าใช้อาคารทันที ความเสียหายพบมากในเสาบริเวณชั้น 3 และชั้น 2 ในคานบางส่วนของชั้นลอยและชั้น 2 มีค่าการเคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างชั้นเป็นไปตามเกณฑ์ จากผลการศึกษาข้างต้นสรุปว่า การประเมินอาคารชุดตึกแถวอนุรักษ์ไทยด้วยการวิเคราะห์ทั้งสองวิธีได้ผลลัพธ์ที่สอดคล้องกัน กล่าวคือ เกิดความเสียหายมากที่สุดบริเวณชั้น 3 แต่อาคารยังคงมีความปลอดภัยต่อชีวิต