การใช้ภาษาแม่ในการสอนภาษาอังกฤษแก่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อวิเคราะห์ปริมาณภาษาแม่ที่อาจารย์ระดับมหาวิทยาลัยจำนวนหกคนใช้ในการสอนภาษาอังกฤษในห้องเรียนและจุดยืนของอาจารย์ในเรื่องการใช้ภาษาแม่ในการสอนรายวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาศึกษาทั่วไป การเก็บข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณดำเนินการโดยการวัดปริมาณภาษาต่าง ๆ ที่อาจารย์ใช้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษและข้อมูลเชิงคุณภาพได้จากความเห็นของครูเกี่ยวกับการใช้ภาษาแม่ในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ผลการวิจัยพบว่าภาษาแม่ คือ ภาษาไทยมีปริมาณการใช้สูงกว่าภาษาอังกฤษในทุกรายวิชาและภาษาถิ่นคือ ภาษาลาวอีสาน มีปริมาณการใช้น้อยที่สุด นอกจากนี้อาจารย์ยังมีจุดยืนเรื่องการใช้ภาษาแม่ในการเรียนการสอนที่ผูกพันกับบริบทภายในและภายนอก จากผลการวิจัยดังกล่าว จึงนำมาซึ่งการอภิปรายผลเชิงภาษาศาสตร์สังคมและการสอนภาษา และข้อเสนอทางทฤษฎีและประเด็นที่จะนำไปสู่การวิจัยต่อยอดในอนาคต