การศึกษาฤทธิ์ในการต้านการอักเสบของยางโมก (Wrightia pubescens) และโมกบ้าน (Wrightia religiosa) ใน RAW 264.7 mouse macrophages

ยางโมก (Wrightia pubescens) และโมกบ้าน (Wrightia religiosa) ถูกใช้ในการบรรเทาอาการอักเสบและอาการปวดตามรายงานภูมิปัญญาท้องถิ่น อย่างไรก็ตามกลไกในการบรรเทาการอักเสบและอาการปวดของบางโมกยังไม่มีข้อมูลแน่ชัด ดังนั้นการวิจัยในครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาฤทธิ์ของยางโมกในการยับยั้งการสร้าง prostaglandin E2 (PGE2) และ cyclooxygenase-s (COX-2) ในเซลล์ RAW 264.7 mouse macrophage เนื่องจาก PGE2 เป็นโมเลกุลสื่อกลางที่สำคัญในกระบวนการอักเสบและการปวดและมักเป็นเป้าหมายในการศึกษาและผลิตยาแก้อักเสบ การทดลองเริ่มจากการเตรียมยางโมกและโมกบ้านแห้งก่อนใช้งาน และเตรียมเซลล์ด้วย LPS พร้อมกับการเติมยางโมกและโมกบ้าน ความเข้มข้นต่าง ๆ (10, 25 และ 100 g/mL) ลงไปทันที กลุ่มที่สอง กระตุ้นเซลล์ด้วย LPS 1 ชั่วโมง ก่อนเติมยางโมกและโมกบ้านความเข้มข้นต่าง ๆ (10, 25 และ 100 g/mL) จากนั้นตรวจวัดปริมาณของ PGE2 และ COX-2 โดยอาศัยเทคนิค enzyme linked-immunosorbent assay (ELISA) และ western blotting analysis ตามลำดับ ผลการทดลองที่ได้พบว่า ยางโมกสามารถยับยั้งการสร้าง PGE2 ได้อย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) ซึ่งฤทธิ์ในการยับยั้ง PGE2 จะเห็นได้ชัดเจนเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของยางโมกขึ้น ในขณะที่ปริมาณของเอนไซม์ COX-2 ก็ลดลงเช่นเดียวกัน ระดับ PGE2 ที่ลดลงเป็นผลมาจากการยับยั้งการสร้าง COX-2 ไม่ใช่การยับยั้งการทำงานของ COX-2 โดยตรง ส่วนผลการทดสอบฤทธิ์ของยางโมกบ้าน พบว่า สามารถยับยั้งการสร้าง PGE2 เช่นกัน ยกเว้นในกลุ่มที่กระตุ้นเซลล์ด้วย LPS ก่อนเติมยางโมกบ้านซึ่งผลการทดลองที่ได้ยังไม่ชัดเจน และยางโมกก็สามารถยับยั้งการสร้าง COX-2 ได้เช่นเดียวกับยางโมก ถึงแม้ว่าปริมาณ COX-2 จะลดลงเพียงเล็กน้อย
ผลการวิจัยในครั้งนี้แสดงให้เห็นฤทธิ์ของยางโมกและโมกบ้านในการยับยั้งการสร้าง COX-2 และ PGE2 ใน RAW 264.7 mouse macrophage โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยางโมก ซึ่งอาจมีผลในการลดและบรรเทาการอักเสบและอาการปวดได้