พุทธศาสนิกชนฝ่ายคฤหัสถ์ควรรู้จักพระวินัยบางข้อของพระภิกษุสงฆ์ไว้ด้วยเพราะว่า พระภิกษุสงฆ์มีหน้าที่อันสำคัญที่สุดคือ รักษาตัวอย่าให้มีโทษทางพระวินัย จึงจะสมเป็นที่ไว้วางพระหฤทัยของพระบรมศาสดา และจะได้สมเป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในฐานะเป็นนาบุญของชาวโลก ไม่บริโภคจตุปัจจัยของเขาให้เปลืองเปล่า เปรียบเหมือนอย่างพื้นนาอันปราศจากวัชพืช คือ หญ้าที่เป็นโทษย่อมจะอำนวยให้ข้าวที่ชาวนาหว่านลงเจริญงอกงามมีผลเต็มเมล็ดเต็มรวง แต่หากว่านารกไปด้วยวัชพืช ข้าวที่หว่านลงก็มีผลไม่เต็มที่ ข้อนี้ฉันใด พระภิกษุหรือสามเณรก็ฉันนั้นเหมือนกัน ถ้าศีลไม่ขาด ไม่มีโทษทางพระวินัยก็เท่ากับนาที่ไม่รก พืชที่หว่านลงก็ย่อมมีผลมาก มีกำไรมาก แต่ถ้าขาดศีลมากมีโทษทางพระวินัยมาก ก็เท่ากับนาที่รก พืชบุญที่ชาวโลกหว่านลงก็มีผลน้อย มีกำไรน้อย ด้วยเหตุนี้ พระภิกษุสามเณรผู้ตระหนักในหน้าที่ของตน จึงพยายามรักษาตัวมิให้เป็นเหมือนนาที่รกด้วยวัชพืช ก็ในการรักษาตัวนั้น พระภิกษุ – สามเณรบางรูป บางเวลา บางครั้งบางคราว ไม่สามารถจะให้บริสุทธิ์เท่าที่ควรได้ เพราะคฤหัสถ์ หรือบุรุษ – สตรี หรือทายก – ทายิกา ผู้ไม่รู้วินัยของพระและมีธุระเกี่ยวข้องกับพระในวาระต่างๆ เช่นในคราวทำบุญ แต่ทำไมถูกตามพระวินัย ด้วยเหตุนี้เพื่อที่จะให้คฤหัสถ์ บุรุษ – สตรี ทั้งหลายช่วยกันรักษาพระภิกษุสงฆ์ ให้บริสุทธิ์เป็นนาบุญอย่างดี จึงได้รวบรวมพระวินัยบางข้อที่คฤหัสถ์ทั้งบุรุษและสตรีควรทราบ เป็นแนวทางแห่งการศึกษาและปฏิบัติสำหรับคฤหัสถ์ อ่านต่อ…
พระศรีวิสุทธิญาณ (อุบล นนทโก ป.ธ. 9). (2523). วินัยของภิกษุสงฆ์ที่ประชาชนควรทราบและใจความแห่งมหาสติปัฏฐานสูตร. กรุงเทพฯ : ม.ป.พ.