ฟังลำกลอนนิทาน เรื่อง สีทนมโนรา โดย หมอลำวิจิตร อยู่เย็น และหมอลำจรวย แซ่ตั้ง

ลำกลอนนิทานเรื่อง สีทนมโนรา

จักกล่าวเรื่อง ลำเรื่องสีทนเอาตนนำมิ่งมโนราแก้วสารคามแล้วกลับเมือบ้านเก่าบ่เห็นสีแจ่มเจ้าเมียนั้นหลักหนีทุกเทือนี้แสนโสกโศกาฉันต้องลาจอมคุณแม่ตนทางบ้านรำคาญล้ม สีทนสิได้จากสิได้ฝากแม่เลี้ยงทั้งเอิ้นสั่งแถมฉันแรมรอนจากบ้านเมืองมาฉันเป็นห่วงมารดาขอลาจากไปไฟสนยุ้งมุ้งกัมพันจองสีทนละแห่งฮองเมืองบ้านเก่าหลังสังพี่น้อง เตรียมสิ่งเอาของน้ำตาน้องไล่ตกอาบฮึมซึมย่อไปหองหอหองห่อน้ำดินนำโคกบากะทุกฮ้ายกะหายหิวหอดหิวพันธ์พ้ากิ้วจ้อนเตี่ยวจำหำสีทนนำหาเมียจ่องเคือแขนไม้ทางเดินทางให้เจ็บใจปานสิแตกพอปานแบกท่อนไม้เต็งหมื่นลำคิดอั้มลำนำแต้มะโนราส่างบ่ปราณีคนเวิ่นบินไหวอยู่เทิงฟ้า บาก็หาทางพื้นบืนปกอกแหล่งขาแข่งส่อยหนามฮอยจ่องถึงแสนคำนึงโบ่นถึงแต่แก้วตาคิดถึงแต่มะโนราโศกาอาลัยไกลแสนมือ ทางเดินมันยากลำบากขาข่อยสู้บูหม่นโก่นถางโปรดพี่บ้างยามเมื่อฟอยพัดมาก็นำทางลัดเลียบดอนเดินจอนอกบาฮอนคือไฟเผาแผ่นแสนแม่น้ำมาตุ้มกะบ่เห็นกำหรือเวรของฉันนี้กะไล่มาลำบากยากใจแสนล้ำนำตามสงครามแล้วเมียหนีบ่ฮู้ถี่หนีไปยังบ่ฮู้พอเอิ้นสั่งคำจิตบวบช้ำกันถ้ำนำหาบ่ได้นางมะโนราบ่คืนเมื้อห้อง สิได้นำหาน้องเมียขวนของเก่าข้ามภูเขาตาดเต้ยเลยคันขอยคันบาลัดดั้นฮอยด่วนชานเขาแสนสะออนใจทุกขอยเดินเพิ้นยายกายดงเข้าตุตันฮอยหลั่นได้ยินลมพัดเจิ้นใจเส่านั่งเหงาคิดโศกเศร้านำแต่มะโนราได้ยินโกกาเสียงชัวแชวมันฮ้องน้ำตาน้องฮั่มหน้าโสกากอดเข่าบากะเหงานั่งเชิ้ยละเมอหม่นโก่นหา แสงอาทิตย์ลับฟ้าจวนค่ำสั่งสีหอมนารีดวงโสดหมู่จันทร์แดงตั้นสีโทนจ้งนอนตองน้ำตาหลั่งน้ำตาพังแตกจ้นจนแท้แหมนบา

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย): นายวิจิตร อยู่เย็น อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง): นางจรวย แซ่ตั้ง อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี