ฟังลำเกี้ยวแต่เล็กจนโต โดย หมอลำวิจิตร อยู่เย็น และหมอลำจรวย แซ่ตั้ง

กลอนเกี้ยวแต่เล็กจนโต

หน่ายเด้อหน่ายผู่ยิ่งหลายลิ้นศีลเดินบ่อเริ่มต่อ บ่อคึดเห็นบ้อน้อสังมาเป็นสะมอต้อคือ ข่อหม่วยหมากขาม สองฝ่ายก้ามตั้งแต่เล็กจนโต หาบกระโป๊นำกันหมั่นเทียวไปหลี้มีแนวใดกระยังเอิ้นกันดอมพ้อมพร่ำ กระโป๋เฮ็ดหาบน้ำเฮือนน้อยป่าหมากเยาว์ ทางน้องเว้ากระยังว่าเมีย ๆ เทียระคานำกันกอดนอนดมจู้ กูมึงนี้ธรรมดาเด็กว่าพากันแขนกี่เล่นโตนเต้นอยู่ฮ่มขาม ไปอาบน้ำอยู่หัวโท่งลงนาเฮายังพากันไปไล่กระปอมนำฮั้ว ชายถือบวงผิดดังวิวหวี่ อี่นางลำนั่งถ้ากระยังเว้อว่าเวอ ค้องใด้แล้วอ้ายยื่นให้นางถือ มือน้องยังกำหางกระปอมใด้ คันสิไลสังบ่อไลแต่คราวกี้หมอสถิตบ่อทันใหญ่ ไก่ลูกอ่อนตอดน้องกระยังป้องช่ายกั้น ลงเทือนั้นเล่นบักขี่คานควาย จนว่าสวยเพลงายแมตีบ่ทนหลี้ ยังบ่อมีใจส่มขมในขื่นฝืดตื่นมืดชุ้มล้าวกระชวนเอิ้นใส่กัน คันเขาเว้าผัวเมียกระยังชื่นมืน ตาท่อนกเค้ากระยังเว้าอิ่นออยฮักกันมาแต่น้อยพู้นตั๋วกับชาย บายกันลงคันแทแก่กันลงวังน้ำ อ้ายยังกำแขนน้องกอนมลูบไล่ไปนำสวนส่วนหลี้ตีน้องบ่อชา จนว่าใหญ่แก่กล้าจัดแจงแปลงผม นมกระพวมพ่อนมใหล่กันแลงเช้า จนว่าเถิงเกนเข่าโรงเรียนพุ้นตั๋ว คำนึงตัวเบิงก่อนหน่าเดียวนี้คันว่าชัง จนกระทั้งครูด่าในโรงเรียน เขียนจดหมายลายมือส่งกันพันปิ้น อ้ายยังยินดีน้อมเสมอตอตั้งต่อเขียน จ.ม. ส่งน้องแลงเช้าว่าเอา เดียวนี้เจ้าใจใหม่แล้วข้อน้าง อายได้ชายความหลังสั่งกันกระยังเอ้อ เออนำกันหมดเกลี้ยงเกี่ยวกันอยู่ใต้หล่าง นางยังยอมให้อ้ายบายแก้มขึ้นขี่เทิง

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย): นายวิจิตร อยู่เย็น อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง): นางจรวย แซ่ตั้ง อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี