เสียงและบทสวดสู่ขวัญธรรมดาทั่วไป โดย นายทนงศักดิ์ ดวงศรี

“ศรี ศรีสิทธิพระพร บวรวิเศษ อดิรกเตโช ชัยยะมังคลาดิเรก อเนกสวัสดี จงมีแก่ท้าวพระยาเสนาอามาตย์ ศรีธาตุ ราชกุมาร ให้อยู่สุขสำราญ ตราบต่อเท้าภริยาทั้งบุตรตา และลูกเต้าขอให้ได้เป็นใหญ่กว่าคนทั้งหลาย คิงสำบายบางล้ำเลิศ ข้าแก้วเกิดกลางโองทั้งรี้พลและไพร่น้อย อายุด้อยจากชีวังขอให้มีอายุยืนบ่น้อย ขอให้ได้ฮอดฮ้อยร้อยสิบขวบเนานาน ฝูงหมู่สัตรูมารอย่าเบียดเบียนได้ให้พระแก่นไท้ตรัสส่องสรรญาณลงมาโจมขวัญ หลานเจ้าขึ้นให้สูง ลงมาจูงขวัญหลนเจ้าขึ้นให้กว้าง

ศรี ศรี มื้อแม่น มื้อดี ศรี ศรี มื้อนี้แม่นมื้อหมั้น หมั่นให้เจ้าหมั่น ยิ่งกว่าก้อนผาแอ่น หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าก้อนผาแอ่น หมั่นให้เจ้าหมั่นกว่าแท่นพระจวงพระจันทร์ หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าเครือเขา หลวงไกรลาส หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าอากาศศูนย์ตะวัน หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าพระจันทร์ใสส่องแจ้ง หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าเขากวางยามเดือนสี่ หมั่นให้เจ้าหมั่นยิ่งกว่าเสากี่ลูกสาวพญาแถน พญาพรมฟากฟ้า มื้อนี้แม่นมื้อสะง้า หมอเฒ่าว่าแม่นวันดี วันดิถีอมุตตโชค สิทธิโชคพร้อมอุตตะมังคะลา เพิ่นจึงไปอาราธนา อาจารย์ผู้ฉลาดมานั่งอาสคูณขวัญคูณ ขวัญขึ้นเสมอจอมผาสารทคูณขึ้นเสมอธาตุศรีจันทร์ มื้อนี้แม่นมื้อสรรค์ วันนี้ แม่นวันดี วันดิถี อะมุตตะโชค โตกใบนี้หากแม่นโตกไม้จันทร์ ขันใบนี้หากแม่นขันไม้แก้ว ขุนนางตกแต่งแล้วจึงให้ข่อยคูณขวัญ วันนี้แม่นวันดีข่อยจึงสู่ขวัญแก้วกู่เกิดกลางเมือง บุญเมืองงามยิ่งย้อยทั้งหนุ่มน้อยและปานกลาง ทั้งสาวงามและเฒ่าแก่ พ่อแม่พร้อมลูกเต้าและนารี ทั้งเศรษฐีทวยค้า ถ่วนหน้าหมู่ชาวเมือง บุญเฮืองงามเลิศฟ้า ขึ้นขี่คอม้าเอิ้นเฮียกเอาขวัญ มาพลันพร่ำพร้อมเฒ่าแก่มานั่งล้อมเจ้าอยู่สอนลอน เหมิดแต่เฮาท่อนี้แหล่ว ยอพาขวัญมันกะบ่มีแกน เหมิดแต่เฮาท่อนี้แหล่วยอพาขวัญมันกะบ่มีได้ ขอแก่พระแก่นไท้เจ้าผู้มีบุญมาส่อยคูณส่อยยอขวัญหลานเจ้าเยอ สิบหมอสดำลุกมาแต่ภูน้อย มาส่อยคูณส่อยยอขวัญหลานเจ้าเยอ สามสิบ หมอน้อยลุกมาแต่เมืองหลวง มาส่อยคูณส่วยยอขวัญหลานเจ้าเยอ สี่สิบหมอหลวงลุกมาแต่เมืองฟ้า มาส่อยคูณส่อยยอขวัญหลายเจ้าเยอ ห้าสิบหมอกล้าลุกมาแต่ภูหอภูโฮง มาส่อยคูณส่อยเยอ ขวัญหลานเจ้าเยอ มาเยอขวัญเอย

หมอเหล่านี้บ่แม่นหมอธรรมดา คาถาอันนี้หากแมนคาถาตั้งแต่เค้า หมอเฒ่าแต่โบราณ เจ็ดใบยอเพิ่นเอามา หมุนเจ้าแหล่ว เจ็ดใบคูณเพิ่นสิเอามาค้ำเจ้าแหล่ว น้ำเต้าแก้วออกบ่อกินเย็นก็หากเป็นของแท้ดีเหมือนราสีอยู่ฟากฟ้า มีข้อยข้าหลวงหลาย งัวควายหลายคับคอก ช้างมาออกเนืองนัน คำตันแก้ววิเศษหน่อแก้วเกิดกลางเมือง คำเหลืองไม้โพธิ์ไทรสีไววระแก่นหน้า คุนกล้านั้นแม่นหนุมานคนหาญนั่นแม่น ท้าวสังครีพ ถีบม้าแก้วอวนเข้าคูณขวัญ ว่ามาเยอขวัญเอย”

หมายเหตุ : บทสู่ขวัญอาจไม่ตรงกับเสียงที่หมอพราหมณ์สวด อาจเปลี่ยนไปตามลีลาของหมอพราหมณ์แต่ละคน