พระสงฆ์

พระมงคลกิตติธาดา (อมร เขมจิตฺโต) ได้ทําคุณประโยชน์อย่างยิ่งต่อสังคมทั้งทางโลกและทางธรรม ในทางโลกนั้น ท่านได้พัฒนาบ้านเกิด โดยเริ่มให้มีการประสานความร่วมมือระหว่าง วัด บ้าน โรงเรียน เพื่อพัฒนาชุมนให้มีความก้าวหน้า ให้คนในชุมชนมีคุณภาพชีวิตที่ดีแล้วขยาย ไปสู่ชุมชนอื่น ๆ ท่านได้ให้การอุปถัมภ์บํารุงโรงเรียน โรงพยาบาล สถานีอนามัย สถานสงเคราะห์และให้การสงเคราะห์เด็ก นักเรียน ผู้สูงอายุ เกษตรกร เป็นอาทิ ส่วนในทางธรรมนั้นท่านได้ดําเนินตามแบบอย่างของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) ผู้เป็นครูอาจารย์ โดยเคร่งครัดในพระธรรมวินัยและให้การอบรมธรรมะเพื่อพัฒนาจิตใจ และพัฒนาคุณภาพชีวิตแก่ข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน นักเรียน นักศึกษา ให้ลด ละ เลิกอบายมุข ประกอบสัมมาอาชีพ ยึดมั่นในศิลธรรมอันดีงาม ประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมคําสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และในฐานะศิษย์รุ่นอาวุโส ท่านได้นําพระภิกษุสามเณร ประพฤติปฏิบัติตามแบบอย่างปฏิปทาศีลาจารวัตรของครู อาจารย์ นําพระธรรมคําสอนออกเผยแผ่อย่างกว้างขวาง นอกจากนั้นยังให้การสงเคราะห์แกศิษย์รุ่นหลังและสํานักสาขาของวัดหนองป่าพงด้วยดีเสมอมา ด้วยวัตรปฏิบัติที่งดงามดังกล่าว จึงขอเชิดชูเกียรติให้พระมงคลกิตติธาดา (อมร เขมจิตฺโต) เป็น “ปราชญ” เมืองอุบลราชธานี

พระภาวนาวิศาลเถร (บุญมี โชติปาโล) หรือหลวงพ่อบุญมี ท่านได้ปรับปรุงพัฒนาวัดต่าง ๆ ให้เจริญรุ่งเรือง ทั้งในด้านการศาสนา วัตถุ และด้านจิตใจของประชาชนโดยเฉพาะวัดสระประสานสุข เป็นพระเถระที่เต็มเปี่ยมด้วยพลังเมตตาจิต ในการช่วยเหลือเกื้อกูลทั้งด้านวัตถุและจิตใจแก่ผู้เดือดร้อนและคนยากจน รวมถึงสถานศึกษา สถานพยาบาลและหมู่บ้านต่าง ๆ เป็นพระเถระฝ่ายวิปัสสนากัมมัฏฐานที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมีปฏิปทาจาริยวัตรอันงดงาม เป็นที่ศรัทธาเลื่อมใสของญาติโยมพุทธบริษัททุกระดับชั้น สมควรได้รับการยกย่องเป็น “ปราชญ์” ชาวอุบลราชธานีอย่างแท้จริง

พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) เป็นพระเถระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เคารพในพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด มีปฏิปทาศีลาจารวัตรบริสุทธิ์งดงาม กตัญญูกตเวทิตาต่อบิดา มารดา ครูบาอาจารย์ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย มักน้อยสันโดษ ท่านมีความมุ่งมั่นและตั้งใจในการเผยแผ่นธรรมะ เพราะเกิดส่านึกในมโนธรรมว่า เมื่อสร้างประโยชน์ตนได้เป็นที่พอใจแล้วให้สร้างประโยชน์บุคคลอื่นจึงจะได้ชื่อว่ากระทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างแท้จริง ท่านจึงได้พัฒนาวัดหนองป่าพงให้เป็นที่เผยแผ่ธรรมะ ทั้งด้วยการแสดงธรรม ปฏิบัติธรรม นำหัวข้อธรรมที่สั้น ๆ กินใจติดตามต้นไม้ทั่วบริเวณวัดให้ผู้ได้มาวัดใช้เป็นข้อเตือนใจให้สำรวมระวังและเป็นข้อคิดในการดำเนินชีวิตให้พบความสุขสงบเย็น

พระพุทธิวงศมุนี (บุญมา ทีปธมฺโม) เกิดที่บ้านชาดฮี ตำบลนาโพธิ์ อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี เป็นพระเถรผู้กตัญญู มีภูมิรู้ มีภูมิธรรม ปฏิทามั่นคงในบวรพุทธศาสนา มีศิลาจารวัตรงดงาม กอปรด้วยพรหมวิหารธรรมมีอัธยาศัยสุขขุมเยือกเย็น มีเมตตาธรรมเอื้ออาทรต่อหมู่คณะเป็นนักพัฒนาทั้งในด้านการปกครอง การศึกษา การเผยแผ่ และการสาธารณูปการตามลักษณะรูปแบบการจัดการปกครองของคณะสงฆ์ เป็นพระเถระที่ได้บำเพ็ญเพียรความดีมาเป็นระยะเวลายาวนาน ทั้งส่วนอัตตสมบัติและปรหิตปฏิบัติ เป็นที่ปรากฏชัดเจนจนภิกษุสามเณรและสาธุชนทั่วไปยกย่องสรรเสริญว่า “เป็นพระเถระผู้มีความดี” นอกจากนี้ ท่านยังเป็นพระเถระผู้รอบรู้วิชาโหราศาสตร์ ท่านจึงเป็นที่เคารพรักนับถือของศิษยานุศิษย์และสาธุชนทั่วไป ด้วยการประกอบคุณงามความดีเป็นประโยชน์แก่วงการพระพุทธศาสตร์เป็นอเนกประการและดำรงตนอยู่ในศีลาจารวัตรเป็นแบบอย่างแก่สานุศิษย์ ตลอดจนสงเคราะห์ประชาชนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีตามอัตภาพจึงขอเชิดชูเกียรติและยกย่องให้ท่านเป็น “ปราชญ์” เมืองอุบลราชธานี

พระพรหมวิชรญาณ (ประสิทธิ์ เขมงฺกโร) พระมหาเถระชาวอุบลราชธานีที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทรงไว้ซึ่งภูมิธรรม ภูมิปัญญาอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นทางคดีธรรม และคดีโลกผลงานย่อมเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของสาธารณชนทั้งในประเทศและต่างประเทศ แม้วิถีชีวิตจะเริ่มต้นจากชาวบ้านที่อยู่ในชนบทห่างไกลแบบชาวอีสานทั่วไป ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่ามีความลําบากยากเข็ญเป็นส่วนใหญ่ แต่จะด้วยกุศลกรรมที่กระทําไว้แต่ปางก่อนประกอบกับกุศลกรรมที่ได้สั่งสมไว้ ความมุ่งมั่นด้วยพลังใจและพลังกายอันแน่วแน่ในการแสวงหาองค์ความรู้ต่าง ๆ ในหลายด้านส่งผลให้ท่านเป็นผู้ประสบผลสําเร็จที่สูงยิ่ง สมควรยกย่องเชิดชูเกียรติให้เป็น “ปราชญ์” แห่งเมืองอุบลราชธานี ยุคปัจจุบันอย่างแท้จริง

พระปริยัติโกศล (ถวัลย์ อาจารสุโภ) เป็นพระเถระที่มีอุดมการณ์แน่วแน่ในด้านการศึกษาทั้งทางโลกและทางธรรม มีสติปัญญาเฉียบแหลม สามารถศึกษาเรียนรู้ได้รวดเร็ว มีวิสัยทัศน์อันกว้างไกล อุทิศตนเพื่อการศึกษาแห่งพระพุทธศาสนาโดยแท้ จะเห็นได้จากการมุ่งมั่นอุทิศตนในการปฏิบัติหน้าที่ เป็นครูสอนพระปริยัติธรรมทั้งแผนกธรรมและบาลี ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนพระภิกษุ สามเณร อุบาสิกา เป็นพระวิทยากรอบรมศีลธรรมแก่ข้าราชการ ครู อาจารย์ ตามหน่วยงานต่าง ๆ รวมทั้ง การแสดงปาฐกถา เทศน์สอนประชาชนทั่วไปทางสถานีวิทยุกระจายเสียง และงานเทศกาลต่าง ๆ ตามกิจนิมนต์มิได้ขาด มีผู้คนที่ได้ฟังแล้วติดใจจะต้องตามไปฟังซ้ำ ๆ อยู่เสมอ มีผลงานโดดเด่นและมีคุณค่าแก่วงการศึกษาพระพุทธศาสนาอย่างยิ่ง จึงสมควรยกย่องเชิดชูเป็น “ปราชญ์” แห่งเมืองอุบลราชธานีอย่างแท้จริง