ฟังลำกลอนสอนบ่าว โดย หมอลำวิจิตร อยู่เย็น และหมอลำจรวย แซ่ตั้ง

คำกลอนสอนบ่าว

ฟังเอาถ่อนฟังกลอนสอนบ่าว เมือไทยเฮ้าสู่มื้อหนาแน่นแผ่นดิน ทุกขอบชิ้ขดิ้นดั่นดงการหากินคนคงต่างกันหลาย ด้านไฝนอมค้ามการงานเวียกบ่จ่อมใด้นุ่งผ้าขาดก้อมขากิ้นรักกิน เห็นดั่งนี้ขอให้ผู้บ่าวดิ้นแดดั่นกันหาหนึ่งวิชาการเรียนให้หมั่นเพียรกันเอาไว้ ไผไม่มีความรู้ติดโตผู้นั้นโง่ มีวิชาติดโตกะเป็นผู้บ่าวโก้สาวแส้แห่แหน ผู้จั่งซั่นบ่ได้ฮอดนั่งแป้นสาวให้นั่งเต็งตักหลดบ่อึด ผู้สาวหมักผู้มีความรู้ไผผู้มันยาปู้บ่เห็นฮู้ฮ้อยมั่งหมดโหนทางคาบบั้งชาก้องนั้งหมองพวกพี่น้องเขาบ่ส่องพอตา โห่งพอปานเป็นหมาผู้ เป็นแนวนั้น คันบ่มีความรู้ดูดีกะไคแหน่ฮู้จักหารับจ้างถางไม้โก่นตอ ผู้จังซั่นมีแต่นั้งช่อมช่อตั้งต่อผิดหวัง ทั้งผองเป็นคนทุกข์ผ่อง เป็นคนค้านหลานทั้งหล่อนสอนมาผิดเก่าพวกหมู่เจ้าพี่น้องเห็นแท้แต่ตา เห็นไป๋ป่าโคกป่าดงบางมันเป็นนำคันถางเบิงเอาตาเจ้าอย่าสุมัวเมาเล่นนอนเวนบ่ฮู้ตื่นรีบมาฟ้าวลุกขึ้นแดดิ้นแต่งกิน ผู้บ่ดิ้นตายบ่มีคนหาม ผู้บ่าวสวยชายงามจึงฟังความเอื้อย แนวสมัยหมดค้าง หมดโหนทางยากนี่บ่คือปางก่อนกี้สมัยนี้ต่างกันเป็นบ่าวนั้นอย่าสูงโองโอหังอย่าสู่ไปโรงหนังเบิงละคร หลงฟ้อนปาดกะเปาเฮาหล่อนหมด สตางค์หมด หมดท่าคันบ่มีวิชากะให้หาเวียกไว้ดีใด้แก่เฮาพวกหมู่เจ้าคิดเบิ่งให้มันคัก คันเสียโตอกหักบ่มีไผเลี้ยงเดียวนี้เปลืองเหลือล้น คนจนเหลืออั่งอะนาโคดเฮาหวังสิกินหยัง พี่น้องฮ้องซต่อไป เวียกบ่ได้อยากกินไก่หาลักแม่นผู้ได๋สิมามัก อยากเป็นเมียเจ้าขอให้เซาสาก่อนจรวยพรลาวว่าเป็นผู้บ่าวแท้ ๆ บ่อายผู้สาวเห็ดให้พวกผู้เฒ่าย่องแน เป็นหยังเฮ็ดบ่ดีสาวช่างบ่อายเขาติ้ จันยำดีสาวย่องมองเห็นเขากะหล่อขอให้มีศีลธรรมกันแนเด้อหมู่เจ้าชมอ้ายผู้บ่าวสวย

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย): นายวิจิตร อยู่เย็น อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง): นางจรวย แซ่ตั้ง อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี